به نام خدا
وقتی پیشینیان ما با تلاش پی گیر خود ارزش ها را به ما رسانده اند چه می شود که ما نیز خدمتی شایسته به جامعه اسلامی ارائه کنیم تا هم خود بهره بریم و مردم موحد و خدا پرست دنیا نیز با کلام خدا و هنرنمایی او آشنا شوند.
دیگران کاشتند و ما خوردیم *** ما بکاریم و دیگرا بخورند
در این زمینه داستانی بخوانیم از جامع التماثیل:
آورده‌اند که عبدالملک سالی به حج رفته بود بعد از فراغ از حج پرسید که در مکة معظمه در این زمان زاهدترین و عابدترین خلق کیست گفتند ابوحازم که در آن دوران مثل او کسی نبود پس او را طلب کرد چون حاضر شد سلام کرد عبدالملک برخاست و تواضع نمود در پهلوی خودش جای داد سخن از هر جا پرسید و جواب شنید بعد از آن گفت یا مولانا من را پندی ده و نصیحتی نما و مثلی بگو از کلام ملک علام، تا دلم نرم شود و به کار آخرت خود پردازم و کار این جهان بسازم ابوحازم گفت هر پندی که خواهی حقتعالی در کلام خود بیان فرموده از آن جا فرا گیرید و بدان عمل کنید چنانچه فرموده (ولا رطب و لایابس الا فی کتاب مبین) هر پندی و نصیحتی و مثلی و موعظه که خواهید در قرآن مجید هست چیزی نیست که ذکر و مثل آن از خیر و شر در قرآن نباشد، عبدالملک گفت یا مولانا شما بر معانی قرآن استوارید چیزی از قرآن بگوئید که بدان عمل نمایم و راه آخرت بیابم؟ ابوحازم گفت ای پسر مروان تو به تحقیق می دانی که همة خلق را پیش حقتعالی بازگشت و ایستادن است که « فریق فی الجنة و فریق فی السعیر» پس کس نداند از چه قوم خواهد بود، بنگر به بازگشت خود که بهشت یا جهنم است و بحال خود نظر کن که حقتعالی فرموده « و فی انفسکم افلا تبصرون »
عبدالملک بگریست و گفت ای مولانا هیچ توان دانست که من از کدام گروه باشم و بکدام سو روم؟ فرمود « حقتعالی این را در کلام خود مثل آورده مگر فراموش نموده‌ای؟ گفت آن کدام است! فرمود؛
«ان الابرار لفی نعیم و ان الفجار لفی جحیم »
فردای قیامت نیکو کاران را به بهشت برند و بدکاران را به جهنم
گفت ای اباحازم اگرچه من مرد بدکارم اما خویش رسول خدایم آیا آن خویشی و نسبت در آن روز سودی بمن دارد؟
فرمود این را در کلام خود فرموده، پرسید کدامست؟ گفت:
«فاذا نفخ فی الصور فلا انساب بینهم یومئذ و لا یتسائلون »
وقتی که صور دمیده شد در آن روز هیچ کس را از نسب و منصب نپرسند و جاه و حشمت در آنروز بکار نباید ـ
گفت ای اباحازم قرابت سودی نکند باری شفاعت سودی دارد؟
فرمود این را نیز در قرآن مجید فرموده، پرسی کدامست؟ فرمود:
«لا یشفعون الا لمن ارتضی »
ـ گفت اگر شفاعت سودی ندارد لطف و مرحمت پروردگار کجاست که فرموده «لاتقنطوا من رحمة الله » ابوحازم گفت: این را نیز در کلام خود خبر داده، پرسید کجاست؟
فرمود: «ان رحمة الله قریب من المحسنین» لطف و مرحمت حق تعالی نزدیک نیکوکاران است و بدکاران را نفع ندهد چنان چه فرموده:
«ان المنافقین فی الدرک الاسفل من النار و لن تجد لهم نصیراً »
و برای نیکوکاران فرموده
«مثل الجنة التی و عدالمتقون »
چون عبدالملک این آیات مهدیات بر سبیل تمثیل از قرآن مجید ازابوحازم
بشنید چون بید بر خود بلرزید و بگریست و بیهوش شد
پس ابوحازم برخاست و رفت چون ساعتی بر آمد عبدالملک چشم باز کرد و گفتا: فاین الطبیب کجا رفت طبیبی که علاج می کرد من را؟ گفتند براه خود برفت، دیگر هر چند جستند او را نیافتند.
درباره این سایت